In mei 2016 besluit het kabinet op basis van een negatieve kosten- en batenanalyse om Rotterdam niet aan te melden als kandidaat voor de organisatie van de World Expo in 2025. Daarmee komt er een definitief einde aan het initiatief van een groep Rotterdamse ondernemers en regionale overheden om de Wereldtentoonstelling naar Nederland te halen. Het evenement had een grote publiekstrekker moeten worden die niet alleen gedurende het evenement zelf, maar ook in de tien jaar daaraan voorafgaand een grote economische impuls voor Nederland zou betekenen.
Hoe kan het dat zo’n groots en breed gedragen initiatief, waar ruim twee jaar aan is gewerkt en dat kan rekenen op steun van een brede coalitie van bijna honderd bedrijven, maatschappelijke organisaties en regionale overheden uiteindelijk toch strandt? In dit essay bestuderen we het samenspel tussen feiten en verhalen en reflecteren we op het besluitvormingsproces rond de World Expo. We reconstrueren het samenspel van verhalen, berekeningen en ontwikkelingen in de tijd, die samen in het kabinetsbesluit resulteerden. Niet als evaluatie of om aan te wijzen wie er wel of geen gelijk had, maar om lessen te trekken en aanknopingspunten te formuleren voor toekomstige initiatieven.